王勃故事拼音版、注音及讀音：

文學(xué)家：宋祁

wáng bó gù shì

王勃故事

jiǔ yuè jiǔ rì dū du dà yàn téng wáng gé，sù mìng qí xù zuò xù yǐ kuā kè，yīn chū zhǐ bǐ biàn qǐng kè，mò gǎn dāng，zhì bó，fàn rán bù cí。dū du nù，qǐ gēng yī，qiǎn lì cì qí wén zhé bào。yī zài bào，yǔ yì qí，nǎi jué rán yuē:" tiān cái yě!" qǐng suì chéng wén，jí huān bà。bó zhǔ wén，chū bù jīng sī，xiān mó mò shù shēng，zé hān yǐn，yǐn bèi fù miàn wò，jí wù，yuán bǐ chéng piān，bù yì yī zì，shí rén wèi bó wèi fù gǎo。
九月九日都督大宴滕王閣，宿命其婿作序以夸客，因出紙筆遍請客，莫敢當，至勃，泛然不辭。都督怒，起更衣，遣吏伺其文輒報。一再報，語益奇，乃矍然曰：“天才也!”請遂成文，極歡罷。勃屬文，初不精思，先磨墨數(shù)升，則酣飲，引被覆面臥，及寤，援筆成篇，不易一字，時人謂勃為腹稿。